Evet yazıma nereden nasıl ne şekilde başlayacağımı bilmiyorum!Uzun zamandır yazmayı istediğim bir konuyu dile getireceğim.Çok meşhur ve çok ilginç bir hadisle yazıma devam etmek istiyorum fakat; sizlerden ricam lütfen bu yazıyı okuyun ve sevdiklerinize atın onlarda okusun.

 “Köle kadınlar efendisini doğurmadıkça kıyamet kopmayacak’’(HADİS-İ ŞERİF)

Hadis:verdiği bilgiler yönüyle Peygamber Efendimizin (sav) gelecekten haber veren mucizelerindendir.

Bu hadîsi şerîfin "cariyenin efendisini doğurması" cümlesi, günümüzde çok görülen olaylardandır. Çocukların anne ve babalarına koca herif koca karı analık babalık kanka moruk,gibi ifadeleri kullanması,ahlaki yapıdaki bu çöküşün görüntüleridir.

Ayrıca anne dünyaya gelmesine neden olduğu çocuğundan gerekli hizmet, hürmet ve saygıyı beklerken, aksine anne çocuğuna hizmet etmektedir. Böylece anne hizmetkar, çocuğu ise efendi konumuna girmiş olmaktadır.

Ana-babaya itaat azalacak, kadının doğurduğu çocuk, kendisine köle muamelesi yapacak; bir evlâd, kendi annesine karşı efendilik taslıyacak, onu hor ve hakîr tutacaktır.

Yukarıda bahsettiğim hadis ve açıklamasının yanı sıra günümüze de değinmek istiyorum kıymetli okuyucularım.Maalesef kendi sonumuzu kendi elimizle hazırlıyoruz.

Çocuklarımızın her dediğini yapıyoruz, her istediğini alıyoruz,aman çocuğum incinmesin aman kırılmasın dökülmesin ben çektim o çekmesin ben görmedim o yaşasın diyoruz;en ufak bir zorlukta yardım ediyoruz.Maalesef çocuklarımıza iyilik değil kötülük yapıyoruz.

Daha doğar doğmaz bebek bezi partileri, doğum günü partileri, sünnet düğünleri,gençlik günlerini kutlama… abartı üstüne abartı, el bebek gül bebek büyüyen bu nesil, daha sonra bir şey istediği zaman yapmayınca size en büyük darbeyi vuruyor ve size düşman kesiliyor. 

Bizim annemiz babamız bizleri böyle yetiştirmedi.Bizleri ezerek büyüttü küçük yaşta işlerde çalıştırdı. Allah onlardan 1000 kere razı olsun.Şimdi dimdik ayaktayız ve mücadele ruhuyla onlara saygılı bir biçimde yaşıyoruz.

Eskiden mahallemizde kavga olurdu.Dayak yerdik. bir de eve gelirdik; ailemizden dayak yerdik. “Eskiden annelerimiz babalarımız bizi okula yazdırdığı zaman; öğretmenlerimize “eti senin,kemiği benim” derdi.Bizler  bu disiplin içinde yetişmiş bir nesiliz ama, günümüze baktığımızda öğretmen çocuğa azıcık öte git dediği zaman maalesef aile toplanıp okula öğretmeni dövmeye geliyor.

Yazının başlığına baktığımızda maalesef görüyoruz ki kendi katillerimizi yetiştiriyoruz

Bırakın çocuklar ezilsin,mücadele versin, bir şeyleri elde etmeyi onun zor olduğunu görsün. Ayakta durmaya çalışsın hayata tutunmayı öğrensin.Yoksa bu gidişle kendi sonumuzu kendi felaketimizi kendi ellerimizle hazırlamış olacağız.

Ben az dedim siz çok anlayın.Ben az yazdım siz çok yazın.İleride dizinizi dövmemek için lütfen disiplini elinizden bırakmayın bunları çocuklarınızın iyiliği için lütfen ama lütfen yapın.Saygılarımla