Bekir Topçuoğlu Down Eğitim Kültür ve Sanat Merkezi (DOKMER) Müdürü Ayşe Yiğiter, kurumdaki öğrencilerin hem sosyalleşmesi hem de hayvan korkularını yenmesi amacıyla Ankara'da özel bir rehabilitasyon merkezinde eğitim gören labrador cinsi köpeği okula getirdi. Öğretmen ve öğrencilerin "Max" ismini verdikleri köpek, ders aralarında yoğun ilgi görüyor. Eğitim merkezinin bahçesinde serbestçe dolaşan, öğretmenlerin gözetiminde bakımı ve beslenmesi öğrenciler tarafından yapılan Max, kimi zaman özel öğrencilerin ders işlediği sınıflara da konuk oluyor. Eğitim merkezinin adeta maskotu haline gelen "Max", özel öğrencilerin hem sosyalleşmesinde hem de köpek korkularını yenmesinde büyük rol oynuyor. DOKMER Müdürü Ayşe Yiğiter, AA muhabirine, özel öğrencilere hayvan sevgisini aşılayıp, onlarda merhamet duygusu geliştirmeyi ve köpek korkularını gidermeyi amaçladıklarını söyledi. Köpeğin çocuklar üzerinde olumlu etkilerine de şahit olduklarını anlatan Yiğiter, şunları kaydetti: "Max'i çok seviyoruz. Evlatlarımız da çok seviyor. Max aynı zamanda 8 yıldır Ankara'da bir rehabilitasyon merkezinde de benzer bir görev almış. Max bizim yol arkadaşımız diyorum çünkü evlatlarımıza iyi gelen bir dokunuş. Aynı zamanda çocuklarımıza hayvan sevgisini aşılıyoruz. Derslerinden çıkan çocuklarımız bahçelerinde oynarken onunla birlikte vakit geçiriyor. Birlikte koşuyorlar, birlikte top oynuyorlar. Max korkan bir çocuğumuzun yanında asla havlamaz. Max özel bir köpek." Max'in özellikle korku ve kaygı bozukluğu olan çocuklarda ciddi manada iyileşme sağladığını anlatan Yiğiter, "Aslında itiraf etmek gerekirse benim de büyük bir korkum vardı, Max sayesinde ben de bunu aşmış oldum." dedi. "Derslere giriyor" Kurumda beden eğitimi olarak görev yapan Ahmet Onur Türkmen de Max'in kurum içerisinde çocuklara çok fayda sağladığını dile getirdi. Bazen derse girmek istemeyen çocukları Max ile ikna ettiklerini aktaran Türkmen, şöyle konuştu: "Çocuklar, bu şekilde derslerine daha çabuk adapte oluyorlar. Hayvan korkularını yenmiş oluyorlar. Öğrencilere hiçbir zararı yok. Çocuklarımız kendisine o kadar çok alıştılar ki sabah ilk geldiklerinde Max'in suyunu ve mamasını kendileri veriyorlar, besliyorlar. Bir arkadaş gibi burada yaşıyorlar. Öğrencilerimiz derslere de Max'i getiriyorlar. Çocuklar Max'i gördüğünde tabii sevdikleri için mutlu da oluyorlar."