Ayak tabanlarımda hissettiğim ne varsa acıya dair;

yıllardır yürüdüğüm yollardan kalma.

Günahkar topuklarım kaç masum sürüngen ezdi;

kaçarken sevgisiz kollardan, üstüne alınma.

Dik durmaya yeltendiğim tüm kargaşalarda,

Ezilen karıncaların ruhu yapıştı tabanlarıma.

Ulan dedim: Ulan !

Bak yine ezilenlerin soyundan; sülüklere kaldın baksana.

Veballerin ağırlığı dizlerime yük, dizelerime veba,

Kan, toplamış hücreleri;

Savunmada.

Şimdi yıkılsam, yerdekiler etmişler yeminlerini:

Açık tüm yaraları sömürmeye;

kalp istisna.

karakale ‘m