Kent merkezindeki bir inşaatta gündelik çalışan Küçük Kızılca köyünden Cuma Oğul, “Kızlar çobanlarla evlenmek istemiyordu. O yüzden biz de çobanlığı bırakmak zorunda kaldık. İnşaatlarda işe başladık” dedi. Evlendikten sonra kent merkezine yerleşen 2 çocuk babası 38 yaşındaki Oğul, “1 Mayıs İşçi Bayramı'nı günlük yevmiyeci olduğumuz için kutlama şansımız yok. Askere gidene kadar koyun güderdim. Yaklaşık 150 koyunumuz vardı. Askerden geldikten sonra koyunculuğu bıraktım. İnşaatlarda çalışmaya başladım” diye konuştu. Geçim şartları ve hayvancılığın istedikleri ölçüde desteklenmemesi nedneiyle çobanlığı bırakıp inşaatlarda çalışmaya başladıklarını ancak bunun da zorluklarının olduğuna değinen aynı köyden evli ve 2 çocuk babası 38 yaşındaki Muzaffer Atasoy da, “Devlet bana 300 koyun değil 70 koyun versin. Sigortamı yatırsa, aylık bin 600 TL asgari ücretimi de verse ben bugün bu işi bırakır, çobanlığın peşine düşerim. Sabah saat 04.00'te, 05.00’te kalkan inşaat işçileri var İstanbul gibi büyükşehirlerde. Akşam 10’da, 11’de giriyor eve. Hiç çocuğunu görmeden bir hafta geçirenler var orada. Köyüne gelse çobancılığı yapsa en azından her gün çocuğunu görme şansı var” şeklinde konuştu.